Шиелі ауданы орталығы мен ауылдарында тұратындардың көпшілігі көлігінің аккумуляторынан ақау байқалып, дөңгелегі сыр берсе бірден Нұржамал Омарованы іздейді. Бұл іс тек ер адамға тән жұмыс еместігін дәлелдеп жүрген кейіпкеріміз күніне он шақты көліктің дөңгелегін жөндеп береді.
Жаңақорғандық Сабырхан Аханов пен Нұржамал Омарова көңіл жарастырып, шаңырақ құрған соң жұмыс бабымен Шиелі кентіне көшіп келеді. Көп кешікпей-ақ онсыз да көбесі сөгіліп тұрған кеңес одағы құлап, нағыз «Балапан – басына, тұрымтай – тұсына» дейтін заман басталып кетті. Осы тұста азаматы Сабырхан белді буып, жан-жақтан құрылғы алдырып, аудан орталығында алғашқылардың бірі болып дөңгелек желімдейтін орталық ашты. «Еңбек ептілікті сүйеді» деген. Аз жылда шаруасы оңға басқан оларды кенттен бөлек ауылдардан да іздеп келетіндер көбейді. Бірақ 2012 жылы Сабырхан аяқасты ауырып, отбасылық кәсіп тоқырап қалғандай болып еді. Сол тұста аудандық мәдениет үйіндегі жұмысын тастаған Нұржамал көлік жөндеу орталығының жұмысын жалғастырып әкетті.
«Жұмыстың барысын көрген бөлек те, өзің қолға алып істеген бір басқа. Бастапқыда клиенттер қызықтап қарап тұрғанда қолым жүрмей, қиналғаным рас. Кейін үйреніп кеттім. Тіпті осы күнге дейін «аккумулятор істейтін бала керек еді», «дөңгелекті теңестіріп беретін маманды шақырсаңыз» деп келетін бейтаныстар бар. Ондайда бірден жұмысқа кірісіп кетемін, клиенттер «апай, шынымен сіз істейсіз бе?» деп таңғалып сұрап жатады. Кезінде зілдей дөңгелектерді әзер көтеретінбіз. Оны қолмен ашудың ауырлығы бір бөлек әңгіме. Кейін технология жаңарып, жұмыс әлдеқайда жеңілдеді. Әуелгіде қыздарым қолғабыс етті, қазіргі көмекшім – ұлым. Олар да осы кәсіптің қыр-сырын үйреніп өсті», дейді Н.Омарова.
Әдетте мұнда көктем мен күздің қысқа ұласар шағында жұмыс қыза түседі. Дөңгелек ауыстыруға келген әр клиенттің тапсырысын мүлтіксіз атқаратын маман олардың әрдайым аман жүруіне тілекші болып отырады. Шүкір, осы уақытқа дейін жұрттың ренішін естіген кезі жоқ. Қайта кейде өзінен ақыл сұрап келетіндер көп. Олар әкелген ауыр техниканың дөңгелегін желімдеудің жолдарын көрсетіп, білгенін үйретеді.
«Қазір көп балалар жұмыс іздеп, шетелге кетіп жатыр. Көзін тапсаң елде де атқарар шаруа аз емес. Бірақ «Ауырдың үстімен, жеңілдің астымен» жүруді әдет еткен қазіргілер баллон, камера жамау, аккумулятор жөндеу секілді кәсіптен алты шақырым аулақ жүреді. Қарап отырсаңыз, солардың көбінің әлеуметтік желіден басқа ермегі жоқ. Соның соңына түскендердің миллиондар ұстап жырғап отыруынан қолындағысынан қидай сыпырылып айырылып қалуы тез. Бұл енді бейнетсіз береке кірмейтінінің белгісі. Соны айтатын үлкендер аз емес, бірақ ұғына қоятын жас та болмай тұр... Жолдасым ауырып, бар іс маған қарап қалған кезде қыздарым көмектесті. Олар әкесінің қасында жүріп көргенін көкейлеріне түйе беріпті. Үйдегі бес бала да еңбекке бейім болып өскеніне шүкірлік айтамын», дейді кейіпкеріміз.
Шүкір, осы кәсіппен жүріп балаларды жетілдірді. Қазір олардан тараған 14 немеренің ортасындағы бақытты әже. Түрлі мерекелерде жергілікті әкімдік салтанатты кештерден қалдырмай, құрмет көрсетеді. Жақында ғана өткен сондай бір жиында «Іскер көшбасшы» аталымымен марапатталды. Бұл да болса еңбекпен шыққан төрдің қашанда биік болатынының дәлелі.
Қызылорда облысы,
Шиелі ауданы
